Op 8 november vergaderde het moderamen van de Raad van Kerken Delft met het College van Burgemeester en Wethouders van de gemeente Delft. Een persoonlijke impressie over (een deel van) deze bijeenkomst, in de Remomstrantse Kerk te Delft, schreef Robin Voorn, pastor van de Oud-Katholieke Pastorie aan het Bagijnhof te Delft (www.delft.okkn.nl), hieronder:
Sinds mijn aantreden in Delft vertegenwoordig ik onze parochie ook in de Raad van Kerken Delft. Behalve dat ik onze kerk vertegenwoordig neem ik nu ook deel aan de vergaderingen van het moderamen (bestuur) van de RvKD. Op 8 november jongstleden had het moderamen samen met een delegatie van het Platform voor Religie en Levensbeschouwing een ontmoeting met het college van Burgemeesters en Wethouders.
Ik was wat huiverig voor deze ontmoeting. Van te voren had ik geluiden opgevangen dat het college niet welwillend stond tegenover de kerken. Bij het begin van de ontmoeting zat ik dus ook wat ongemakkelijk. Het was een informele ontmoeting, zonder agenda en zonder notulen. Ontmoeting en kennismaking stonden centraal. De raad had wel een paar onderwerpen naar voren geschoven waar kerken en de gemeente Delft een gezamenlijk belang bij kunnen hebben. Zo kwamen o.a. de WMO, het rampenplan en diaconale activiteiten naar voren.
Op een gegeven moment verschoven we toch van staand-koffie-drinken, naar een gesprek aan tafel. De wethouders en burgemeester lieten merken zeer erkentelijk te zijn voor het gesprek met de kerken. De wethouders droegen tal van punten aan waarop zij juist graag samenwerking met de kerken zouden zoeken. Deze punten hadden zeer diverse achtergronden; sociaal, diaconaal, cultureel en zelfs economisch. In de nabije toekomst zal er op een aantal punten zeker verder gepraat worden en gezocht worden naar samenwerking. Dat is mooi, toch?
Het was goed om bij dit gesprek aanwezig te zijn. Kerken hebben de neiging hun linkerhand niet te laten weten wat hun rechterhand doet. Veel activiteiten die ook de samenleving ten goede komen, worden gewoon ondernomen. Verder wordt er niet veel over gezegd. Nu waren we in de gelegenheid om juist wel over deze ‘vanzelfsprekende’ zaken te praten en te ervaren dat daar waardering voor is, dat er belang aan wordt gehecht en dat we sommige dingen echt niet alleen hoeven op te lossen. Een goed gesprek dus, dat zeker zijn vruchten af zal werpen voor kerk en samenleving.
