Ds. Tina Geels, predikant van Vrijzinnig Delft, reikte ons deze woorden aan:
Soms slaat me de angst om het hart: hoe kwetsbaar zijn we niet en wanneer gaan we elkaar weer helemaal terugzien, ook als geloofsgemeenschap? Hoeveel mensen zijn niet in grote zorgen gekomen, financieel maar ook geestelijk en emotioneel. Onverwacht en met zoveel kracht heeft corona ons allemaal getroffen.
Tegelijk ben ik ervan overtuigd dat we veel nieuwe spirit aan het mobiliseren zijn. Zo dubbel voelt het: onzeker en tegelijk vol hoop en vertrouwen op een nieuw begin. Juist nu we het Pinksterfeest gaan vieren.
Verhaal van Samen
Opnieuw raak ik ervan overtuigd dat we de bedding van een verhaal van hoop keihard hebben voor ons nieuwe, grote verhaal van Samen. Om te voorkomen dat Samen straks wegspoelt als een dun laagje vernis als alles misschien weer gewoon lijkt te zijn … Een verhaal van hoop en geloof in een zinvolle toekomst, dat haaks staat op heimwee naar hoe het allemaal is geweest, voor corona.
Hoe verlangen we daar niet naar, ikzelf ook.
‘Community’
Want ik mis de glimlach, zomaar even soms. De maaltijd en het gesprek. Digitaal met elkaar zoomen, houdt toch iets van: praten tegen in plaats van praten met elkaar, ondanks alle stoere taal van het nieuwe gewoon. ‘Community’ wil inspireren – ruimte geven aan het werk van de Heilige Geest, Ervaren, aandachtig samen zijn, de stilte ingaan, elkaar zingen. En vooral met elkaar bidden, om steun, vertrouwen en inspiratie. Maar ook elkaar uitdagen in een kritisch gesprek over de dingen van het leven.
Vertrouwen
Pinksteren, het feest van de Geest, raakt mij aan met de woorden van lied 700:
Als de wind die waait met vlagen,
zo verrassend waait de Geest,
soms een storm, met donderslagen,
soms een stem: wees niet bevreesd!
Soms een vlam, een vonk van boven,
soms een haard die laait als vuur,
soms een lamp die uit kan doven,
soms een glans van korte duur…
Soms een wolk die gul wil geven
schaduw op geblakerd land,
soms een zon, die hoogverheven
zindert op het mulle zand;
bron van lachend, levend water,
bedding, beek, rivier, fontein,
stroom van heil- maar even later
opgedroogd en weer woestijn.
Als een woord dat weg wil wijzen,
richting geeft en ruimte biedt,
als een brood, een vast spijze,
soms, soms even – soms ook niet.
Soms, soms lijkt geen wind te waaien,
alles tevergeefs geweest
totdat weer in lichterlaaie
vonkt en vlamt: het vuur de Geest!
(tekst: Andre Troost, mel. Cyril Taylor)
Ik houd van dit lied, zij kruipt met haar speelse melodie onder mijn huid en geeft vertrouwen in
de dingen die gaan komen, hoe dan ook.
Tina Geels (predikant Vrijzinnig Delft) 
